Als bruggenbouwer wil je groeien, telkens je horizon verbreden. Wat inhoudt dat je regelmatig buiten je oevers zal gaan treden.
Het verruimen van je bewustzijn gaat gepaard met telkens weer een andere bewustzijnsstaat door de verbinding te zien, de samenhang met alles te voelen, hierdoor creëer je een brug. Eenmaal een dal overbrugd, raak je steeds meer uit het collectief geplugd en kan en wil je niet meer terug.
Je oude zienswijze kan praten als brugman en vindt een volgende stap soms een brug te ver. Je nieuwe zienswijze is de iets meer rustige observer die het geheel meer overziet, dus minder lineair.
Elke brug staat symbool voor een andere perceptie, het oversteken naar een andere realiteit. Omdat je nu vanuit een ander standpunt jezelf, dus de wereld om je heen bekijkt.
Maar zodra je inziet dat alles, inclusief tegenstellingen, samen horen als één geheel als eenheid. Zullen bruggen vervagen omdat jij nu kijkt vanuit grenzeloosheid.
Je hebt nu geen ezelsbruggetje meer nodig want, waar je ook heen gaat, niks beweegt zich buiten jou om, wat jij ervaart is hetgeen er zich binnenin jou beweegt. Daar waar jij begin- en eindpunt bent, als middelpunt en de rest als vanzelf met jou meebeweegt.