Imperfecte volmaaktheid

Een boom in het landschap, zijn wortels die zich met alles en iedereen samenbindt. Als onderdeel van een portret maar in het geheel horende bij alles wat zich hier bevindt.

De zon die op zijn stam schijnt, de harde regen die op zijn takken slaat. De sneeuw die hem volledig bedekt, een warme bries die zachtjes en liefdevol door zijn bladeren gaat.

Geluiden die komen en gaan, vogels die tijdelijk bij hem verblijven. De bloemen en kleuren die om hem heen bloeien en de geuren die bij hem aankomen waaien en weer afdrijven. Al deze belevingen al deze sensaties laten de boom ervaren compleet te zijn, alles wat gebeurt maakt de boom bewust mee. Het verliezen van zijn bladeren, het breken van zijn takken, in extase over zijn prachtige bloesemzee.

De boom is niet alleen maar kaal maar hij mag zich wel zo voelen, de boom is niet alleen maar vol en prachtig maar hij kan zich wel zo voelen. De boom is niet elke dag dezelfde boom maar is alles wat de boom meemaakt want hij is het leven, alles wat de boom absorbeert en weer via hem zal wegspoelen.

De boom kan alles zien, voelen, ruiken en ervaren maar hij zal en kan niks onder controle of vast willen houden omdat hij begrijpt en weet. Dat hij alleen heelheid kan ervaren door alles te omarmen, elke storm, een zonnestraal, de krassen en scheuren in zijn stam, elk gevoel van incompleet tot intens geliefd, dit maakt de boom compleet.

Waarom de boom altijd een uitstraling heeft van innerlijke rust, kracht en sereniteit ? Omdat hij nooit zoekende is naar compleetheid maar in alles, in elk moment in elke beleving zichzelf ziet als een stukje van zijn volmaaktheid.