Ontwaken

Daar was ze weer, elke keer in een andere verschijning, door haar levensverhaal lopende, wetende wat er ging komen maar ze bleef toch hopen. Telkens verlangend dat haar verhaal dit keer op de laatste bladzijde anders zou verlopen.

Aan het einde van het hoofdstuk ging ze zitten en wachten tot er iets zou gebeuren. Moe van het constant herbeleven van het verhaal dat haar passief had gemaakt, niets dat haar meer kon opfleuren.

Ze was vergeten dat zijzelf haar levensverhaal schreef. Waardoor ze keer op keer hetzelfde hoofdstuk las en op dezelfde bladzijden verbleef.

Moedeloos en ontkracht door haar onmacht ging ze uiteindelijk op het randje van haar laatste bladzijde zitten en afwachten, niet realiserende dat niet het leven maar zij het leven omhuld. Dat de zin van het leven niet door het leven maar door haar zelf word ingevuld.

Dat die lege bladzijde niet het einde is maar het begin van oneindige mogelijkheden, als een schilderij een onbeschilderd doek. Dat er zich nieuwe creaties en omstandigheden zullen ontvouwen zodra zij zich weer realiseert dat zij niet een figurant maar de schrijfster is van haar eigen levensboek.

Ze hoeft niks naar zich toe of van zich af te schrijven, alleen maar zichzelf te beschrijven, zichzelf te zijn. Ze slaakt een diepe zucht van verlichting en voelt plots een serene kalmte en onbeschrijfelijke liefde door haar heen stromen, wat voelt dit bevrijdend en fijn.

Alleen, omringt door de eindeloze ruimte en leegte van de bladzijde begint ze in te zien en te begrijpen dat alleen de pen in haar hand haar doet leven, doet bewegen. Dat de kaders, komma’s en punten geen beperkingen maar bruggetjes waren om vervolgens moeiteloos haar weg te vervolgen zonder reeds gebaande paden of uitgestippelde wegen.

Het enige dat ze hoeft te doen is haar eigen licht vanuit haar hart te laten schijnen. Kijk, de lege bladzijde begint al kleur en vorm te krijgen met nieuwe tijdslijnen.

Ze staat op en stapt met 1 voet uit het hoofdstuk dat ze zo goed kende. Om vervolgens vol vertrouwen een stap te zetten in het mooie nieuwe onbekende.