Kritiek van anderen zegt iets over hen, daarom is dit voor jou niet relevant. Als je zonder oordeel naar jezelf kan kijken kijk je ook zo naar anderen, je blijft dan gecentreerd, volledig in balans ongeacht in welke situatie of toestand.
Mits je getriggerd wordt waardoor een (on)bewust stuk in jezelf wordt aangeraakt, aan je wordt gepresenteerd. Omdat een deel van deze kritiek, de emotionele lading van de ander, overeenkomt met de kritiek en oordeel die jij over jezelf hebt omdat jij je hiermee identificeert.
Wordt je dan bewust van deze weerspiegeling die jou wil laten voelen dat er iets in jou is dat je nog niet inziet of accepteert.
Een geladen uiting van een ander is niets meer dan een neutrale uiting, wat wel bij jou binnenkomt is jouw eigen perceptie, de waarde die jij voor jezelf hieraan geeft. Het toont je wat er van binnen bewust of onbewust bij jou leeft.
Zie het spiegelen als een geschenk voor jezelf en voor de ander, hierdoor kom je steeds meer bij jezelf, een zelfverzekerdheid, een innerlijke berusting vanuit je hart en innerlijke kracht. In plaats van het blind blijven projecteren van iets dat je niet herkent alszijnde van jou waardoor je achterblijft in verwarring en onmacht.
Het laat je telkens weer zien waar jij je eigen overtuigingen, je waarheden op baseert. Of dit nog steeds waarheid is voor jou of dit nu nog steeds met jou resoneert. Zie de projecties als een spel waar jij de gelegenheid krijgt, onbewuste stukken bewust te laten worden zodat je steeds weer meer over jezelf leert en dit liefdevol integreert.
Hierdoor herken en erken jij jouw eigen prachtige zelfwaarde en kracht, je weet nu wie je bent, je voelt nu geen impuls meer jezelf dus iemand anders mogelijk te bezeren. Hierdoor zal je steeds meer zelfliefde maar ook compassie voor de ander voelen als zij hun eigen innerlijke strijdt aan jou projecteren.
Het is een mooie samenhang van interactie, innerlijke reflectie maar ook een schouwspel waarbij jij jezelf en de ander kunt observeren.
Waar 1 iets zegt, zullen er 2 van leren.