Ik sta onderaan de trap, de zon schijnt zachtjes op mijn huid. Met lood in mijn benen kijk ik naar de eerste trede verlangend om naar boven te gaan, recht vooruit.
Ik kan niet meer achteruit mijn hart kan de zwaarte niet meer dragen, ik ben al zo diep gegaan ik ben nu niet meer bang. Ik zet de eerste stap, een traan rolt over mijn wang.
Mijn lichaam trilt ongecontroleerd, ik voel mijn lichaam haast niet meer. Naast mij vliegen twee prachtige gekleurde vogels en strijken met een volmaakte elegantie in een boom naast mij neer.
Ik sta nu met één been op de volgende trede, de wind waait zachtjes door mijn haren. Verward door het schouwspel van al dat moois om mij heen, zo dichtbij zo voelbaar in mijn hart, hoe kan ik dit nu tegelijkertijd ervaren ?
Ik sta nu met beide benen op een trede, ik open mijn ogen weer en aanschouw een prachtige vlinder vederlicht, in volledige vrijheid, onbevangen. Ik laat nog een traan komen, realiserende dat ik degene ben geweest die mijzelf zo lang in deze mindset heb laten hangen, zo lang gevangen.
Bij de volgende stap begin ik tintelingen te voelen door mijn hele lichaam, sensaties emoties die ik altijd probeerde te vermijden. Ik sta toe, deze ervaring door mijn hele wezen te zien en te voelen waarna het vervolgens in volmaakte rust en sereniteit van mij af kan glijden.
Op de volgende trede sta ik stil, er is iets in mij, een solide innerlijke kracht een liefde die ik door al de fasen van mijn leven kon voelen maar door mijn eigen sluiers niet altijd kon bereiken. Ik zie nu in dat dit alles illusie is, dat ongeacht de omstandigheid zelf gecreëerde realiteit en mindset mijn ware essentie uiteindelijk voor niks zal wijken.
Dat het leven een reis is om mijn bewustzijn te verruimen vanuit mijn eigen vrije wil waardoor ik mijn eigen ervaringen maak mijn eigen zelfopgelegde blokkades middels mijn eigen realiteit. Maar als ik stil word van binnen, ik onbegrensde onvoorwaardelijke liefde, kracht, zachtheid en wijsheid ervaar, onveranderlijk, altijd door mij heen stromende, een eenheidsgevoel van complete volmaaktheid.
Ik sta nu op de zevende trede, mijn hand raakt zijdelings het zachte mos. Naast mij het gekraak van een takje, een vos met haar jongen passeert mij door de schemering van het bos.
Het is aan mij waar ik mijn aandacht op richt, hoe ik mijn leven wil ervaren want ik ben de creator van mijn eigen emoties, gedachten van mijn eigen werkelijkheid. Alles is een tijdelijke beleving het is aan mij om te kiezen iets bij mij te houden of zoals een ervaring behoort te zijn, ook weer los te laten zoals de vlinder, onthecht onbevangen tijdloos reizend in volledige vrijheid.
Ik kan nooit echt verdwalen of op een dwaalspoor geraken want ik ben het leven zelf, elke ervaring is een aspect van mij gevormd verwerkelijkt in een manifestatie. Alles onderdeel van de resonantie van mijn eigen bewustzijn, mijn eigen creatie.
Ik sta inmiddels op de negende trede maar nu met een andere mindset een ander gevoel in overgave de wereld in en om mij heen bekijkend zonder oordeel zonder weerstand of enigerlei zelfopgelegde dwang of verplichting. Met de wind door mijn haren en de zon zachtjes schijnend op mijn gezicht met een glimlach in berusting wandelend op de trap der innerlijke verlichting.