Waarom is het dat sommige mensen, omgeven door een stukje paradijs, nog zoveel leed kunnen ervaren en zich zo alleen kunnen voelen, kunnen zijn?
Omdat de hemel op aarde geen plaats is maar een staat van zijn.
Iemand die teveel in zijn hoofd zit of vastzit in zijn eigen gedachten, zorgen of verdriet, zal de schoonheid om zich heen niet kunnen ervaren omdat hij op dat moment niet resoneert met wat er is en dit dan simpelweg niet ziet.
Hierdoor ervaar je een andere beleving , jouw mindset is dan jouw filter wat jouw werkelijkheid bepaalt, wat je wel ziet en wat niet.
Maar deze plek is zo mooi, dit komt toch echt door de locatie?
De plek, de energie alhier triggert een gevoel van liefde dat resoneert met jouw hart, als herkenning als identificatie.
Iemand die op dat ogenblik open staat om te ontvangen zal de energie wel kunnen zien en voelen door energetische communicatie en resonantie.
Maar uiteindelijk zal een prachtig uitzicht of een fijne vakantie allemaal triggers kunnen zijn maar geven geen garantie.
Als je het paradijs, het geluk buiten jezelf zoekt, zal je altijd blijven zoeken naar een nog mooier uitzicht of je voelt constant een gemis dat je daar niet meer bent of dat je er nooit meer zal komen.
De plek, de locatie waar gelukzaligheid te vinden is, is de plek in je hart, waar je altijd kan verblijven en dit gevoel als een constante flow door je heen kan blijven stromen.
Open je hart, leef vanuit je hart en je zult gaan zien en ervaren dat jijzelf een stukje paradijs bent en deze gelukzaligheid creëert hier op deze planeet.
Dat de mooie plekken een reminder voor jou zijn dat je dit niet meer vergeet.